Архив метки: Հ. Թումանյան

Հովհաննես Թումանյանի թարգմանությամբ Հողմը մեգով երկինքն առնում, Գալարում է բուքը ձյան, Մին` մանկան պես լաց է լինում, Մին` ոռնում է զերթ գազան. Մին` վայրենի սուլում պես-պես, Աղմըկում է տանիքում, Մին` ուշացած ճամփորդ, ասես, Լուսամուտն է նա թակում: